Black Mirror Bandersnatch ใครที่สงสัยกับชื่อเรื่อง ซึ่งก็เป็นที่มาของตัวประหลาด หรือปีศาจในเกมนี้ ที่เด็กหนุ่ม สเตฟานได้เขียนขึ้นมา จากนิยายแฟนตาซีของแม่ ที่หากถามคนเขียนเกม คงไม่มีใคร ที่จะหยิบนิยายประมาณนี้มาอ่าน และเกิดแรงบันดาลใจ จนสามารถนำเอาเรื่องราวภายใน มาสร้างเป็นเกมได้อย่างเขาแน่นอน
แต่สาเหตุที่แท้จริงก็คือ การที่สเตฟานต้องเสียแม่ไปตั้งแต่เขาอายุยังน้อย และความต้องการความรักจากแม่ ความคิดถึงในภาพสุดท้าย ที่แม่มัวแต่หาของเล่นให้เขา จนต้องออกไปทำงานช้า และขึ้นรถไฟเป็นขบวนสุดท้าย ที่สำคัญความโชคร้ายก็คือ เป็นขบวนที่ตกราง และทำให้แม่ของเขาเสียชีวิต นั่นคือความผูกพัน ครั้งสุดท้ายที่เขายังหลงเหลือ ความทรงจำที่เกี่ยวกับแม่ตัวเองอยู่
เป็นผลให้ชีวิตหลังจากนั้น ตัวของสเตฟาน ก็หมกมุ่นกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ และนำเอาสรุปเนื้อเรื่อง มาลงเป็นโครงสร้างตัวเกม ซึ่งวันหนึ่งที่เขาต้องเอา โปรเจคเกมตัวนี้ที่เขียน ไปเสนอให้กับบริษัทเกมยักษ์ใหญ่อย่าง Tucker Soft และการได้เจอกับคนเขียนเกม ที่ตัวเขาเองก็ติดตาม ผลปรากฏว่า เขาสามารถได้โปรเจคนี้ ไปทำต่อ แต่เป็นการทำงานที่บ้าน ทั้งๆ ที่ทางบริษัทต้องการยื่นมือเข้ามาช่วย ในเรื่องความสะดวกทุกอย่าง ทั้งทีมงาน ผู้ช่วย และขั้นตอนการทำงานต่างๆ
ลูกเล่นกับการตัดสินใจในแต่ละก้าวของหนัง Black Mirror:Bandersnatch
โดยตั้งแต่เริ่มเรื่อง เราจะเห็นความแตกต่าง จากหนังหรือซีรี่ย์ที่เราดูกันมา การเสนอตัวเลือกจากรีโมท ในตัวเลือก 2 ข้อ ไม่ซ้ายก็ขวา เริ่มจากอาหารเช้าของสเตฟาน ถือว่าเป็นการปูพื้น ให้คนดูได้คุ้นเคย และเหมือนกับว่า ให้รู้นะว่าหนังเรื่องนี้ คนดูต้อง interactive กับหนังไปพร้อมกับสเตฟานไปด้วย เสมือนตัวละครกับเรา คือบัดดี้ที่ต้องร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกัน
ดังนั้นในการเลือกแต่ละซีน ที่หนังต้องการให้เรามีส่วนร่วมด้วย โดยจะมีการแทรกเข้ามาในเนื้อเรื่อง ไม่ถี่เกินไป แต่ก็ไม่ให้เราดูหนังเรื่องนี้แบบเลื่อนลอย หรือหลุดโฟกัส การตอบสนองกลับ หลังจากที่คนดูได้ตัดสินใจ ในแต่ละตัวเลือก แต่ละซีนของ Black Miror:Bandersnatch นั้นอาจมีการเลือกที่ถูกต้อง หรือเลือกผิด ในบางครั้งการเลือกผิด จะได้รับคำตอบทันทีจากตัวละครที่ร่วมในฉากนั้นๆ บอกตรงๆ เลยว่า นายตัดสินใจผิดแล้ว
แต่ในบางครั้งที่หนังเขียนออกมา ในกรณีที่คนดูตัดสินใจผิด ก็อาจเจอกับการรีสตาร์ทหนังเริ่มแรกอีกครั้ง โดยเหมือนเราต้องกลับไปดูใหม่อีกรอบ แต่เป็นในลักษณะที่เร็วกว่าเดิม แต่ก็อดทำให้เกิดความเสี่ยง ที่คนดูจะเกิดอาการเบื่อได้ แต่ลองสังเกตดูว่า เมื่อไหร่ที่มีตัวเลือกขึ้น จะมีการขีดเส้นใหักับตัวเลือกที่ถูกต้องไว้แล้ว หากใครต้องการเล่นแบบ play safe ก็เลือกตามนั้น แต่ถ้าใครต้องการซื่อสัตย์กับความคิดของตัวเอง การตัดสินใจที่แปลกออกไป ก็ถือว่าเป็นความท้าทาย
สร้างความแตกต่าง และความกล้าเสี่ยงกับรูปแบบหนังที่นำเสนอ
ถ้าจะว่าไปแล้ว การให้ทางเลือกกับคนดู ได้มีสิทธิตัดสินใจในเส้นทางของตัวละครนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องใหม่ เราจะเห็นได้จากทั้ง ละครทีวี รายการผจญภัย หรือหนังของต่างประเทศมาแล้ว เพียงแต่ทางเลือกในการนำเสนอแบบนี้ ไม่ได้มีมากมายอาจเพราะขั้นตอนในการ เตรียมทางเลือกกับฉากๆ หนึ่ง และทั้งหมดของหนังทั้งเรื่อง เรียกว่ามีความละเอียดอยู่ไม่น้อย
รวมถึงการกำหนดภาพรวม ในบางตัวเลือกโดยเฉพาะหนังที่ ใกล้จะถึงตอนจบแล้ว การที่ต้องกำหนดตัวเลือกแต่ละข้อ ที่จะนำพาคนดูไปสู่เป้าหมายที่แตกต่างกันนั้น เป็นการทำงานที่ยุ่งยาก และซับซ้อนกว่าหนังปกติเรื่องๆ หนึ่งที่ทำกันทั่วไป ดังนั้นถ้าจะบอกว่า คนดูจำนวนหนึ่ง ที่เลือกจะดูเรื่องนี้ จากลูกเล่นการนำเสนอตัวเลือกแบบ มีส่วนร่วมในการดูหนัง ก็สามารถบอกได้เต็มปากเลยว่า การเล่นในรูปแบบนี้ สามารถดึงคนดูได้ดี แต่เมื่อดูไปแล้ว จะโดนใจหรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง
ในตอนจบของนิยายรูปเล่ม Black Mirror:Bandersnatch ที่เป็นแรงบันดาลใจ ให้สเตฟานนำมาเขียนเป็นเกมนั้น อาจมีความสยองตรงที่ผู้เขียนนิยาย มีจุดจบลงที่การฆ่าภรรยาของตนเอง และสิ่งที่สเตฟานยิ่งเขียนเกมไปเรื่อยๆ จนเกิดการสับสนในตัวเอง ระหว่างความจริง หรือสิ่งที่หลอกลวงที่เขียนในเกม และความโหดที่เขียนขึ้น กับสิ่งที่มีอยู่ในนิยาย
โดยช่วงหลังๆ ของหนังจะออกแนวหม่นๆ และรู้สึกอึมครึม กับความสับสนในตัวของสเตฟานที่รู้สึกกับตัวเอง เน้นว่าดูแบบไม่ซีเรียส จริงจังมากเกินไปจะดีที่สุด โดยเฉพาะเมื่อเราเลือกผิด แล้วต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่ หรือได้รับคำตอบจากหนัง แบบที่บางคนอาจรู้สึกผิดกับการตัดสินใจของตัวเอง
https://blimey.pro/black-mirror-bandersnatch-all-endings-explained/
https://screenrant.com/black-mirror-bandersnatch-trailer-netflix/
https://www.vulture.com/2019/01/how-black-mirror-bandersnatch-was-made.html
